شعر و دکلمه
شعر و دکلمه

شعر و دکلمه

ایستاده و آرام - حسین پناهی


ایستاده و آرام

به سمت آینه می‌خزم

با اضطراب دلهره آور تعویض چشم ها

و تازه می‌شود دل

از تماشای دو مروارید درخشان

بر کیسه‌ی پاره پوره‌ی صورتم.

جهان پر از لبخند و پروانه سفید بود!

کدام بود؟

این آینده کدام بود که بهترین روزهای عمر را

حرام دیدارش کردم؟

 

حسین پناهی