شعر و دکلمه
شعر و دکلمه

شعر و دکلمه

بهانه - محمدحسن جمشیدی

همان کسی که سکوت مرا نشانه گرفت

همین‌که حرف دلم شد فقط بهانه گرفت

 

چه حکمتی‌ست که غم رو به هر طرف انداخت

بدون هیچ درنگی مرا نشانه گرفت؟

 

هزار مرتبه از خود به طعنه پرسیدم

چه شد که شعله‌ عشقش چنین زبانه گرفت؟

 

هنوز خون به دلم از کسی که با لبخند

نشست و اشک مرا چون انار دانه گرفت

 

به جای دوست که یک عمر در خیالم بود

چه تلخ دست مرا مرگ، عاشقانه گرفت

 

محمدحسن جمشیدی

هنوز در فکرِ آن کلاغم در دره‌های یوش - احمد شاملو

هنوز

در فکرِ آن کلاغم در دره‌های یوش:

   

با قیچی سیاهش

بر زردی‌ِ برشته‌ی گندمزار

با خِش‌خِشی مضاعف

از آسمانِ کاغذی مات

                          قوسی بُرید کج،

و رو به کوهِ نزدیک

با غار غارِ خشکِ گلویش

                             چیزی گفت

که کوه‌ها

          بی‌حوصله

                     در زِلِّ آفتاب

تا دیرگاهی آن را

                    با حیرت

در کَلّه‌های سنگی‌شان

                            تکرار می‌کردند.

  

  گاهی سوآل می‌کنم از خود که

                                      یک کلاغ

با آن حضورِ قاطعِ بی‌تخفیف

وقتی

     صلاتِ ظهر

با رنگِ سوگوارِ مُصرّش

بر زردیِ برشته‌ی گندمزاری بال می‌کشد

تا از فرازِ چند سپیدار بگذرد،

با آن خروش و خشم

                         چه دارد بگوید

با کوه‌های پیر

کاین عابدانِ خسته‌ی خواب‌آلود

در نیمروزِ تابستانی

تا دیرگاهی آن را با هم

تکرار کنند؟

  

شهریورِ ۱۳۵۴