روابط صمیمانه - پونه مقیمی

همه ی ما آدمهایی را در اطرافمان داریم که دوستشان داریم اما نمیتوانیم به آنها نزدیک شویم. آدمهایی که انگار دیواری نامرئی دارند و به ما اجازه نمیدهند به آنها ابراز علاقه کنیم و خودشان هم با صمیمت و ابراز علاقه شان به ما 

مشکل دارند.

پیشنهاد میکنم که اگر این افرادِ به ظاهر سرد و دوری کننده پدر و مادرهایتان هستند، برای شکستن این دیوار تلاش کنید. چون احتمالا برای آنها بسیار سخت خواهد بود که مرزبندی ها و رفتارهای سرد کننده شان را ترک کنند اما برای شما به آن سختی نخواهد بود. آنها با این روش خودشان را از صمیمیت زیاد دور نگه داشته اند و آن هم احتمالا به تجربه های تلخ آنها از صمیمیت های قبلی شان برمیگردد.

من بسیار آدمهایی را دیده ام که دلشان پر میکشد که پدرشان را در آغوش بکشند و یا مادرشان را بی بهانه ببوسند اما چون والدین بسیار سرد و دفاعی برخورد کرده اند، آنها هم همانگونه بزرگ شده اند و درست شبیه پدر و مادر هایشان رفتار را تقلید کرده اند و آنها هم سعی نمیکنند دیوار را بشکنند.

اگر این ادمها را دوست دارید به آنها نزدیک شوید، احتمالا به خاطر دیوار دفاعیشان در طول زندگیتان به شدت از انها دلخور و شاید حتی سرخورده شده اید. اما شما رفتار آنها را تکرار نکنید. با دوست داشتن آدمها در قلبتان مبارزه نکنید. دوست داشتن احساسی است که به آغوش، صمیمیت و نوازش احتیاج دارد. میتوانید تلاش کنید تا دیوار را کوتاه تر کنید و به دنیای زخم خورده ی درونی آنها نزدیک تر شوید و یا میتوانید دقیقا شبیه آنها با دیگر افراد مهم زندگیتان برخورد کنید و خودتان را در مقابل صمیمیت حفظ کنید.

پ.ن: دوست داشتن احساسی ست که مبارزه با آن تبدیل به درد خواهد شد. خودتان را از دوست داشتن محروم نکنید. شاید تلاش کنید و آنها باز هم دوری کنند، اما حداقل در درون شما دیگر جنگی برای مخفی کردن دوست داشتنتان در جریان نیست و این خودش ارامش بخش است. 

پ.ن: آدمها  دیوارهای نامرئی را زمانی درست میکنند که به شدت زخمی شده اند.. اگر ارزشش را دارند و اگر دوستشان دارید تلاش کنید تا به آنها نشان دهید که شما قرار نیست به آنها ضربه بزنید.

.

.

پونه مقیمی