اعتماد - پونه مقیمی

حسِ آدمهایی که به ما اعتماد میکنند شبیه پرنده ای زیباست که روزی تصمیم میگیرد ما را امتحان کند. 

او قمار میکند و بر شانه مان مینشیند. 

او به دستان ما پناه میآورد تا ببیند آیا متعلق به ما هست یا نه!

در گیر و دارِ این امتحان کردن ممکن است نابود شود، چون زندگی اش در دستان ماست! 

پرنده ای که ریسک میکند و به ما اجازه میدهد زندگی اش را در دست بگیریم. .

.

پ.ن: آدمها اعتماد میکنند چون احتمالاً ما را دوست دارند. اعتماد کردن کار سختی ست و سخت تر از همه داشتنِ جانِ پرنده ای در دست است.

مواظب پرنده هایی که ما را انتخاب کرده اند باشیم، قمار کرده اند. 

پونه مقیمی