دومن دزو بالا دزه - ابوطالب هاشمی

ای صاحب دنیا و دین, ای خالق هستی خدا

دنیا خراب وابی بگو, تا حجتت جل تر بیا

برج عدالت رومبسه, اوضاع حق واچومبسه

رحم و مروت عمریه, وابیدن مث کیمیا

مردونگی وابید کم ,جی شادینه پر کرده غم

مردم دنیسن فکر هم, تو عیش و تو وقت عزا

فرضن یجی مرده کسی ,سیش میکنن شیون بسی

ده خونه اوتر تر ها سی ,دست پای گل می نهن حنا

رونق گرفته کار بد, رد کرده بد جنسی ز حد

تا جایی که ور هم ننترن ,زندگی کنند چند تا کاکا

آینده سازل مملکت ,پاک ترک کردن میزو کت

و جای علم و معرفت ,افتادن دینده  خطا

هیچ رحم و هیچ انصاف نیست ,صد دل یه دل توش صاف نیست

اسلاممون جز لاف نیست ,نومی فقط وش مونده جا

پا بل منه بازارو بین, سی کو چطوری مومنین

گوش می برن صبح تا پسین, اما یواش و بی صدا

بزاز مکارِ دغل , متری نهاده زیر بغل

مث طلحه من جنگ جمل سی کشتن خلق خدا

بقال اگر حالش خشه, رنگش و سرخی مث تشه

مال چند برابر می کشه,ری جنس و می ندازش و ما

بدتر و همش زرگری, استاد فن گوش بری

می بره گوش مشتری, طوری که تپ خونش نیا

رفتم دم خیلی دکون, دیدم بسی جنس گرون

اما به جون همه مون, نیدم گرون تر از دوا

بدتر و وضع حونمون, اوضاع داروخونمون

باور کنیتو بعضش, عطاری کل عبداله

دومن دزد و بالا دزن ,نوکر دز و آقا دزن

کشور سر اندر پا دزن ,غیر از خدا رحمش بیا

مانل بشر نیستیم شریم ,ولا ز غولک بدتریم

سر دوست و دشمن می بریم ,سی مال دنیای بی وفا

آخر یه روزی آسمون ,سی محض کارل زشتمون

ویبو مثل آتشفشون ,سیمون بلا  پس هم ایا

حالم خراب و درهمه ,پرتا پر لارم غمه

هرچی بگم بازم کمه ,از کار و بار ناروا

طالب ز زور شعر و گپ ,کی راس میبو دست چپ

فعلا حقیقت کرده تب ,تا بین چه می خواهد خدا

بادنگون - سید طالب هاشمی

های بادنگون های گوش کن پی تنم

لامروت سرت واگردن منم

دک بزن ای خونه زلمت خراب

می کجا میخی بری پی ای شتاب

می نمی شناسی منم ای بی وفا

شاید از ما رفته یادت نا نها

هم منم که پی تو بیدم مث ککا

روز وشو از تو نویمیدم جدا

هم منم که ای نبیدت در حضور

تکه میرفت از گلیم دومن و زور

هر زمانی سفرمون ویمی دراز

صدر مجلس می نشندیمت و ناز

پشت پا ای میزن وت اغنیا

می گرفتیمت بغل ما بی ریا

ای نمیخواسن تنه بعضی پشیز

باز بیدی پیش ما خیلی عزیز

تا تو ارزون بیدی و کم مشتری

غصه از ما دیر بی مهنت بری

می چتو یک دفعه واویدی گرون

ری زمین بیدی و رفتی آسمون

می چه واوی کین چنین واویدیه

پی بزرگون هم نشین واویدیه

روغنی میخوام بدونم یا پنیر

یا برنج صادراتی ای فقیر

ای کلوکت از تنت واوو جدا

می بخوالت پسه ای یا لوبیا

ریت و الانت سیاه تر بو هنی

می تنم مرغی که پی ما دشمنی

او کسی که مرغ سه نومت نها

تعنه بی راسی نگیرش ری سیاه

الغرض ای قاتغ نون فقیر

ایقه سی طالو خوته بالا نگیر

تو غلامی جون مو شاهی نکن

هم سری پی مرغ و پی ماهی نکن

ای دراری پر بری تا ور فلک

ای بادنگون هم نشینی پی للک

راست گفت شاعر که ای روزی گدا

معتبر واوی ویمو بی خدا

سید طالب هاشمی

دکتر - سید طالب هاشمی

رفتم  وَر  آقای  دکتر  گفتم  که  سرم  درده                 

سیلم که و گفت میگم رنگت یه ایقه ی زرده

ورسا سر جاش فوری مچ مه گرفت بد طوری               

هم  کار  خوتی  بردم  ری  تخت  پس  پرده

وم گفت که بکش دومن تا سیت بزنم سیزن               

الان   میکنم   کاری   تا   رنگه   تو   واگرده

دسمه گرفت تو دسش بعدن و یه چی بسش             

پمپش  که   و گفت  اصلا اوضات بهم خرده

ورداشت  و  نوشت  یارو  هفتاد  رقم  دارو                  

از  شربت  و  از  کپسول  تا سیزن سرخرده

وم گفت که برو سر صف از تحل و شیرین تا کف            

پاک  اینگل  کن  مصرف  تا  رنگ  تو  واگرده

گفتم  چمه  می  دکتر  خرجینمه  کردی  پر                

آخر   سرطان  دارم   یا  سکته  ریَم   کرده

ورسادمو  در  رفتم , در  رفتم و  می گفتم                 

 دکتر  مو  غلط  کردم  کی گفته سرم درده

سید طالب هاشمی

شتر دیدی ندیدی - سید طالب هاشمی

شووی تنهای تنها نشسه بیدم

دره ری هر که جز خوم بسه بیدم

فقط خوم بیدم و فکر و خیالم

خیال خالص و صاف و زلالم

خوم و شعرم , خوم و احساس پاکم

دل بدوخت از غم چاک چاکم

خوم و او فکرل بکری که هر شو

مث موری تو مغزم میکنن رو

خوم و صد تا سوال بی جوابم

که عمری دادنه شو رو عذابم

یکی تنها تو ای تنهایی ورم بی

که نور چیشلم تاج سرم بی

یکی که بختر از خوش هیچ کس نی

رفیقیش ری هوا و ری هوس نی

همو یاری که مهرش لایزاله

نه مث باقی رفیق ماه و ساله

فقط خوم بیدم و پروردگارم

خدا , یعنی همی دار و ندارم

و خوم گفتم که امشو شو شه تا باز

کنم سفره ی دل سی دلبرم  باز

و خوم گفتم که امشو شو شه از نو

بریزم  پته ی  ارباب  ری  او

بویس امشو بگم سی یار جونی

همو حرفل که خوم دونم و دونی

بگم از کار و بارل زشت و ناجور

که دل از بردن نومش میا شور

بگم از مومن بی دین و ایمون

مسلمون بتر از نا مسلمون

بگم که ما فقط مرد شعاریم

عمل کرده سر سیزن نداریم

بگم که دین ما ری نک زبونه

نه مث دین علی تو جسم و جونه

بگم که لته ی غیرت حل آوی

مروت مرد و مردی منحل آوی

بگم که پرده ی حجب و حیا درد

بگم که مرد زن واوی و زن مرد

می خواستم تازه بیلم پامه پیشتر

بگم   از  کارل  ناجور  بیشتر

یهو دیدم که عقلم پا نها پیش

نهیبم دا که ای بدوخت درویش

بگو بینم سری یا ته پیازی

که ایقد میکنی ریدو درازی

چکار داری که الان روزه یا شو

چکار داری که کی بیداره کی خو

چکار داری که بادنگون گرونه

چکار داری فلونی رشوه سونه

چکار داری بدی بالا گرفته

خیانت شهر سر تا پا گرفته

مکن طالب تو اوقات خوته تحل

که نیسی بار ای ملت به جز جهل

اگر می خی که عمرت خش تر آوو

مث  باقی  تونم  کور  و  کر آوو

بدی از ای جماعت هر چه دیدی

نگو هیچی , شتر دیدی ندیدی

سید طالب هاشمی

هر چه می خوام بی وفا ترکت کنم تا نَمتَرُم - سید طالب هاشمی

هر چه می خوام بی وفا ترکت کنم تا نَمتَرُم

ترک  جـونـم می تـرم  تـرک تـو امّـا نـمـتـرم

بارها میگم وَ خوم اُمدو که دیدش سیش نمیر

باز  وخـتـی  چـیـشـلش تـو چیشم افتا نمترم

تا کی آخر طعنه و تا  کی نصیحت ول کنین

بیش صد دو امتحان کردم نمیشا  نمترم

سـینه ی  بی سوز یعنی چاله ی بی دیدو تَش

پشـت چالی سَرد سَر کـردن تـو سرما نَـمترم

کُهـیِ جـوجـا مـیترم کردن امّا پـی زور عشق

بی وجودش جون خُم  ورسیدن از جا نَمتَرُم

یار دیر و دل اسیر و وقت تَنگ و پی مو لَنگ

پام بـیو ای عـشق بی پـروا کـه تـنها نمترم

عشق یادم دا غزل گفتن و غم  وَم  دا  کمال

جی مـلامت نی اگـر تـقسیـم و مِـنـها نمترم

وَم  رفیقل میگون "طالب" دَ  وَردا دَس و  عشق

آخـه مـو  مـث  مـاهـیُم  دیـری  و  دریـا  نـمتـرم

سید طالب هاشمی

وَ رَنگ اُفتا- سید طالب هاشمی

و رنگ افتا حنامون ور خدا از بس ریا کردیم

ز زیر خنده شیطون تا همه مومن صدا کردیم

 زدیمون لاف مردی و مسلمونی و دینداری

و نامردی قسم مردم که تنها ادعا کردیم

گذشت و رحم و انصاف و مروت اصل ایمون بی

اما ما اینگل از دین و از ایمون جدا کردیم

سی محض حاج فلون واویدن و خونه خدا رفتن

خومون بختر خبر داریم چه پی خلق خدا کردیم

یتیمل محلمون سالی سه دو رنگ پلو نیدن

ولی سالی سه ملیون خرج حج و کربلا کردیم

فقیری مرده بی دیندی جنازش ده نفر نیدم

ولی دیندی فلون کس ده نفر له زیر پا کردیم

خومون سر تا و پا عیبیم و پا تا سر غلط کاری

و نا فهمی نشسیم عیب باقی برملا کردیم

و  ای  عیبی  که  سیت  گفتم  بتر  دونی  چنه

فرضن اگه گفتن کموت خوبین تمامی دس هوا کردیم

سزی اعمالمون بی هر بلی از آسمون اومد

فلک لج کرده پی ما از بسی لج پی خدا کردیم

به قرآن ای مسلمونل یو نی رسم مسلمونی

نه کردن کافرل گاهی چپل کاری که ما کردیم

صدی کوره ی فقیرل عرش واپیچوند و ما غافل

کپوندیم سیر و خوسیدیم و خر خر تا صوا کردیم

نپرسی حال و روزش هیچ کس تا زنده بی طالب

نهادیم رفت گفتیم آخ و سیش جومه سیاه کردیم

سید طالب هاشمی