طُرفه‌ی سه‌گانه‌ی ماهور - سید علی صالحی

شبِ اول:

      عروسکش را هم با خودش بُرده بود،

      دخترِ کم‌سن و سالِ حجله‌ی مجبور.

شب دوم:

      بیوه‌ی بازمانده از هجرتِ هفتم

      درگاهِ خانه را محکم

      کلون می‌کند،

      وقتِ غروب

      رَدِ پایِ مردی بر برف دیده بود.

شب سوم:

      سه ماه و دو روز است

      نوه‌ی کوچکش را ندیده است مادربزرگ،

      دوباره به حضرتِ حافظ نگاه می‌کند،

      راهِ خراسان خیلی دور است.

سید علی صالحی