کلاس انشاء - قیصر امین پور

صبح یک روز نوبهاری بود

روزی از روزهای اول سال

بچه ها در کلاس جنگل سبز

جمع بودند دور هم خوشحال

بچه ها گرم گفت و گو بودند

باز هم در کلاس غوغا بود

هر یکی برگ کوچکی در دست

باز انگار زنگ انشا بود

تا معلم ز گرد راه رسید

گفت با چهره ای پر از خنده

باز موضوع تازه ای داریم

« آرزوی شما در آینده »

شبنم از روی برگ گل برخاست

گفت: « می خواهم آفتاب شوم

ذره ذره به آسمان بروم

ابر باشم ، دوباره آب شوم »

دانه آرام بر زمین غلتید

رفت و انشای کوچکش را خواند

گفت : « باغی بزرگ خواهم شد

تا ابد سبزِ سبز خواهم ماند »

غنچه هم گفت : « گرچه دلتنگم

مثل لبخند باز خواهم شد

با نسیم بهار و بلبل باغ

گرم راز ونیاز خواهم شد »

جوجه گنجشک گفت: « می خواهم

فارغ از سنگِ بچه ها باشم

روی هر شاخه جیک جیک کنم

در دل آسمان رها باشم »

جوجه ی کوچک پرستو گفت :

« کاش با باد رهسپار شوم

تا افق های دور کوچ کنم

باز پیغمبر بهار شوم »

جوجه های کبوتران گفتند :

« کاش می شد کنار هم باشیم

توی گل دسته های یک گنبد

روز و شب زایر حرم باشیم »

زنگ تفریح را که زنجره زد

باز هم در کلاس غوغا شد

هر یک از بچه ها به سویی رفت

و معلم دوباره تنها شد

با خودش زیر لب چنین می گفت :

« آرزوهای تان چه رنگین است!

کاش روزی به کام خود برسید!

بچه ها آرزوی من این است ! »

قیصر امین پور