قشنگ - سید طالب هاشمی

ای گل دائم بهارُم ، یار سر تا پا قشنگ

سرو نازُم ، شاخ شمشادُم ، قد  و  بالا  قشنگ

 هر قشنگی بو، قشنگیش کامل و شیش دُنگ نی

غیر تنها خُوت ، که بی نقصی و سر تا پا قشنگ

ظاهر و باطن یکی ، صحرا و داخُل مثل هم                

دومَن و  بالا  مساوی ، سیرت  و  سیما قشنگ

نِشسَن و وِرسیدَنِت ، ره رفتن و وِیسیدنت                

دیدن  و  نا  دیدنِت  ،  پیدا  و  ناپیدا   قشنگ

گپ زدن خَش ،خَندِسَن نَشمین و سِیلِت خونه سوز    

مهربونیت  ناز  و  ناز  اندازه ی  دنیا   قشنگ

چیشَلِت تو چیشَلِ هر کس که اُفتا ، بی درنگ           

لُوشِ  گَز  می گیرِه  وُ  میگو  که  واوِیلا قشنگ

دیگ پَسین تو کیچِه دیدِت پیرمردی سر سفید           

سرشِ  جُنبید  و  وَتَه  دل گفت ماشالله قشنگ

گاتِفاقی یا سی شوخی یا سر جدّی سی ما          

فیس می دی ، باکَلی هم می کنی ، اما قشنگ

ای زمین و آسِمون ، خلق بِهلِن زیر پا                     

مطمئنُّم  نِمتَرِن  ،  مِثلِت  کنند  پیدا   قشنگ

هر کُجِی،"طالب" هَمِی هوش و حواسِش وَر تُونِه     

دُور  و  بالِش  اِی  مُنُم  وِیسادِه بو صد تا قشنگ

سید طالب هاشمی