دیگر به یک دنیا نخواهم داد جایت را - رویا باقری

دیگر به یک دنیا نخواهم داد جایت را

من دوست دارم زندگی با دست هایت را

.

از بی قراری های قلب من خبر دارد

بادی که میدزدد برای من صدایت را

.

روی زمین بودی و من در ماه دنبالت

باید ببخشی شاعر سر به هوایت را

.

تسخیر تو سخت است آنقدری که انگاری

در مشت خود جا داده باشم بی نهایت را

.

زود است حالا روی پاهای خودم باشم

از دست های من نگیری دست هایت را

.

هرکس تو را گم کرد دنبال تو در من گشت

انگار میبینند در من رد پایت را

.

بگذار تا دنیا بفهمد مال من هستی

گنجشک ها خانه به خانه ماجرایت را

.

وقتی پر است از خاطراتت شعرهای من

باید بنوشی با خیال تخت چایت را

رویا باقری