خط به خط، اشک‌نویسی مرا می‌خوانی - رضا احسان‌پور

خط به خط، اشک‌نویسی مرا می‌خوانی

رفتنت، رفتنِ جان است، خودت می‌دانی

مثل هر بار که بستی و نرفتی، این بار

چمدان باز کن و باز بگو می‌مانی

هی مرا پس زدی و پیش کشیدی، نکند

پای برگشت نداری که مرا می‌رانی؟

بروی باغچه‌ی قالی نُه متری ما

خشک خواهد شد از این غصّه که می‌افشانی

هر چه گفتم که بمان، فایده انگار نداشت . . .

رفتنت، رفتن جان است، خودت می‌دانی!

رضا احسان‌پور